Κυριολεκτικά, σημαίνει το τελευταίο τραγούδι του κύκνου
πριν το θάνατό του.
Μεταφορικά υποδηλώνει την "αποχώρηση" ενός ατόμου
(συνήθως των γραμμάτων ή των τεχνών) από την ενεργό δράση,
χαρακτηρίζοντας το τελευταίο έργο του.
Σύμφωνα με τον Σωκράτη,
το κύκνειο άσμα όχι μόνο δεν είναι θρήνος αλλά τραγούδι ιδαίτερης
χαράς, που τραγουδούν οι κύκνοι επειδή πρόκειται να "μετοικήσουν" κοντά
στον θεό Απόλλωνα του οποίου είναι θεράποντες.
"...και όπως φαίνεται, στη μαντική
με θεωρείτε χειρότερο από τους κύκνους, οι οποίοι όταν αισθανθούν ότι
θα πεθάνουν, βέβαια τραγουδούν και προηγουμένως, τότε όμως τραγουδούν
πιο πολύ και πιο όμορφα, χαιρόμενοι που πρόκειται να πάνε κοντά στο θεό
του οποίου είναι θεράποντες.
Οι άνθρωποι όμως, από το φόβο τους για το
θάνατο, ακόμη και τους κύκνους συκοφαντούν ότι κλαίνε για το θάνατό τους
και από τη λύπη τους τραγουδούν και δεν σκέφτονται ότι κανένα πουλί δεν
τραγουδά όταν πεινά ή κρυώνει ή για όποια άλλη αιτία λυπάται, ούτε
ακόμη και το αηδόνι και το χελιδόνι και ο τσαλαπετεινός, τα οποία λένε ότι από λύπη μοιρολογούν όταν τραγουδούν.
Αλλά ούτε αυτά μου φαίνεται ότι επειδή λυπούνται τραγουδούν ούτε οι κύκνοι,
αλλά νομίζω, καθώς είναι πουλιά του Απόλλωνα με μαντικές ικανότητες και
με προηγούμενη γνώση των αγαθών του Άδη τραγουδούν και χαίρονται πιο
πολύ εκείνη την ημέρα απ’ ότι πιο μπροστά.
Και εγώ όμως θεωρώ ότι είμαι ομόδουλος
με τους κύκνους και ιερέας του ίδιου θεού· και δεν διδάχτηκα από τον
δεσπότη την μαντική χειρότερα από τους κύκνους, ούτε με περισσότερη
απελπισία από εκείνους λυτρώνομαι από τη ζωή. "
Σωκράτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου