Πόσο Ορατοί είναι οι Άστεγοι;;;;

Have the Homeless Become Invisible?....ΕΔΩ
(Επιλέξτε τη γλώσσα που επιθυμείτε και πατήστε την ένδειξη "cc",για να εμφανιστούν οι υπότιτλοι)

...Άλλη μια Κυριακή του Καλοκαιριού...μέσα στην άνεση των τειχών,του "προσωρινού" σπιτικού σου,προστατευμένος από τον καυτό ήλιο και την αφόρητη ζέστη,ασφυκτιώντας,παρόλο που το air condition είναι αναμμένο στο φουλ και ο μετρητής της ΔΕΗ φέρνει τρελές στροφές,σαν σε έξαλλο χορό Δερβίσιδων....

Επαναπαυμένος στον καναπέ της απάθειας,ξεφυλλίζοντας περιοδικά γεμάτα ιλουστρασιόν εξωτικούς και μαγευτικούς "Παραδείσους" - προορισμούς των Διακοπών που μόνο να ονειρεύεσαι σου επιτρέπεται -  παρακολουθώντας στο χαζοκούτι,το καλοσερβιρισμένο lifestyle της ήσσονος προσπάθειας,των ομοιόμορφων καλολαδωμένων και καλοψημένων μοντέλων το - αποτέλεσμα έκθεσης ωρών στο τεχνητό φως της λάμπας του solarium.....

Περιμένοντας το υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά,κυριακάτικο γεύμα,που θα ικανοποιήσει τον απαιτητικό ουρανίσκο σου και τη...ζυγαριά της ματαιοδοξίας σου....

Ικανοποιημένος από την εβδομαδιαία προσπάθεια διατήρησης της αξιοπρέπειάς σου - "δουλειά να έχουμε" - αφού δούλεψες σαν...σκύλος,στις part-time απασχολήσεις της ανοχής,αμοιβόμενος με τα ψιχουλάκια του Κεφαλαίου,που μόνιμα γκρινιάζει για τα μειωμένα έσοδά του,αμβλύνοντας κι άλλο τα όρια της αντοχής σου σε πελάτες που αγενέστατοι και απαιτητικοί κανιβαλίζουν και τις τελευταίες ρανίδες της .....

Και στον αντίποδα,εκτεθειμένη στον αποπνικτικό καύσωνα,στον καυτό ήλιο,στη σκόνη,στη βροχή - κάτω από τους σωρούς από τα χαρτόνια και τα νάιλον - κουρελιασμένη η ανθρώπινη ύπαρξη που αδυνατεί να κατανοήσει το Success Story,συνεχίζει τον άνισο αγώνα της....
Που μέσα σε μια νύχτα,ανακάλυψε μέσα από τη δραματική τροπή που πήραν τα πράγματα για την ίδια,ότι σ’ αυτή τη χώρα δεν είναι εύκολο να βάλεις όχι ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου, αλλά ούτε καν δύο χαρτόνια!
Ζώντας,με τις αναμνήσεις της πολυτάραχης ζωής της, στεγασμένες σε ένα αυτοσχέδιο παράπηγμα,με μερικά χαρτοκούτια - που αποτελούν όλο το βιος της - για να σκεπάζουν το λεβέντικο παράστημά της,τυλιγμένα επιμελώς στο νάιλον της ανθεκτικότητας...
Έχοντας καταλήξει να μετρά τις ώρες στις πυρωμένες πλάκες του δρόμου, να χαζεύει τους βιαστικούς περαστικούς,αναπολώντας αλλοτινές όμορφες στιγμές,ικετεύοντας για μια κίνηση ελέους,που θα βοηθήσει,ώστε να ξημερώσει η καινούρια μέρα....Της ελπίδας για καλύτερη ζωή;;;
Κι εσύ τι κάνεις; 

Κλείνεις τις κουρτίνες της συνείδησής σου και βολεύεις τη σκέψη σου,στον "αγγελικά πλασμένο" μικρόκοσμό σου....

Απλά τους κοιτάζεις,χωρίς να τους βλέπεις και προσπερνάς....

Αποστρέφεις το βλέμμα,γιατί σου χαλάει την - υψηλού επιπέδου - αισθητική σου...

Φτύνεις στον κόρφο σου,για να προφυλαχτείς από το "κακό",χαϊδεύοντας το πολύτιμο ματόχαντρο...
Αλλάζεις πεζοδρόμιο,διαχωρίζοντας τον εαυτό σου,από την "ωμή" πραγματικότητά τους...
Ή τους βοηθάς....

Έστω με ένα καθαρό ρούχο,που θα ντύσει την αξιοπρέπειά τους...

Έστω με ένα δροσερό μπουκαλάκι νερού,που θα ικανοποιήσει τη δίψα τους για τη ζωή...

Έστω με ένα πιάτο φρέσκο μαγειρευτό φαγητό,που θα καλύψει την πείνα τους για νέα όνειρα.....

Έστω με δυο λόγια συμπαράστασης και ανθρωπιάς...

Σήμερα είναι εκείνοι...

Αύριο,μπορεί να είμαστε....

 Εσύ ...

ή .....

Εγώ...

Ακόμα και τα ...Παιδιά μας...

ΑΙΧΜΗ ΔΟΡΑΤΟΣ

Fever Ray 'Keep The Streets Empty For Me'...ΕΔΩ
(Επιλέξτε τη γλώσσα που επιθυμείτε και πατήστε την ένδειξη "cc",για να εμφανιστούν οι υπότιτλοι)