΄Εμπνευση....

Χίμαιρα.... ή .... Ευλογία ;;;

Η εκκίνηση του μαγικού ταξιδιού της δημιουργίας ξεκινά από την Έμπνευση, αυτή την ακαθόριστη μαγική στιγμή που μπορεί να αλλάξει τα πάντα.
Ίσως η μοναδική στιγμή που συναντιόμαστε με το θείο. 

Είναι το σημείο, που ξεπερνάμε τον εαυτό μας και το ανθρώπινο, για να μεταμορφωθούμε σε μάγους που προσπερνάνε την αλήθεια που ζουν, φτιάχνοντας μια αλήθεια διαφορετική.
Άλλες φορές ιδεατή, ποιητική, άλλες σαρκαστική και ίσως πιο ανθρώπινη.

Εμπνέω ή εμπνέομαι σημαίνει βάζω στη συνείδηση κάποιου ένα συναίσθημα, μία σκέψη ή ιδέα, η πρόκληση ψυχικής και διανοητικής ευφορίας, η αιτία για την σύλληψη μιας ιδέας. 

Αυτός που εμπνέει, έχει μια φυσική παρόρμηση και πάθος για δημιουργία και γι’ αυτό μπορεί να συγκινεί και να ενθουσιάζει. 

Η έμπνευση είναι το αποτέλεσμα του εμπνέω, η ιδέα που γεννιέται στη συνείδησή μας ξαφνικά και χωρίς την άμεση συμμετοχή της βούλησης. 

Είναι αποτέλεσμα μιας εντύπωσης ή συγκίνησης και όχι κάποιας διανοητικής προσπάθειας.
Είναι η εξαιρετική, η αιφνίδια σύλληψη μιας νέας ιδέας και η παρόρμηση προς δημιουργία καλλιτεχνική και ποιητική.

Το μαγικό αυτής της λέξης είναι η ετοιμολογία. 

Εμπνέω σημαίνει φυσάω μέσα, ενώ έμπνευση, φύσημα μέσα.
Δηλαδή η είσοδος (κατά μία έννοια) της θείας χάρης.
Inspiration, λένε οι φίλοι μας οι Εγγλέζοι, από το spirit που σημαίνει πνεύμα. 

Είναι κάτι σαν ανάσα, σαν αναπνοή, αυτό το μαγικό πράγμα που μας δίνει ζωή. 

Δημιούργημα χωρίς έμπνευση, είναι σαν να έχεις έναν άνθρωπο που δεν αναπνέει. 

Ένα νεκρό δηλαδή όν, που σε λίγο θα αρχίσει να σαπίζει.

Πώς βρίσκουμε όμως την έμπνευση; Πού τη συναντάμε; Πώς την κατακτούμε; Έλα μου ντε; 

Αν το βρίσκαμε, ίσως ανακαλύπταμε το μυστικό της ζωής. 

Είναι σα να προσπαθούμε να πιάσουμε τον αέρα με τα χέρια μας. 

Το μόνο που έχουμε να κάνουμε, είναι να χαλαρώσουμε και να αφήσουμε τον αέρα να γεμίσει τα πνευμόνια μας και εμάς, με ζωή. 

Ο Ελύτης έλεγε στον Εμπειρίκο (μπορεί να έγινε και το αντίθετο, λίγη σημασία έχει), ότι "η έμπνευση είναι σαν μια ωραία κοπέλα που περνά από μπροστά σου. Την κυνηγάς, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα  την κατακτήσεις".

Ο Ντενίς Ντιτερό, στο βιβλίο του «το παράδοξο με τον ηθοποιό», έλεγε με απλά λόγια ότι δεν πρέπει να είμαστε ευαίσθητοι σαν δημιουργοί, αλλά να αισθανόμαστε. 

"Αν υποθέσουμε, ότι η θεματολογία μας είναι η ζωή, πρέπει να πάρουμε απόσταση από αυτήν και να μην συμμετέχουμε συναισθηματικά. Είναι σαν να προσπαθείς να κατακτήσεις μία γυναίκα που θες πάρα πολύ και όταν την πλησιάζεις χάνεις τα λόγια σου, προσπαθώντας να μιλήσεις για τον καιρό.

 Σε αυτήν την περίπτωση το κορμί θα πετάξει πατριώτη."

Καμιά φορά, αν απουσιάζει η έμπνευση και ψάχνουμε αγωνιωδώς να την βρούμε, μία καλή πρόταση είναι ο αυτοσχεδιασμός. 

Εκεί που αυτοσχεδιάζουμε, μπορεί ξαφνικά να μας έρθει, μπορεί να βρούμε αυτό που ψάχνουμε. 

Αν όλα αυτά νομίζετε ότι ενδιαφέρουν μοναχά τους καλλιτέχνες, κάνετε λάθος. 

Αφορούν τον κάθε «θνητό» που θέλει να είναι ζωντανός και δημιουργικός σε αυτή τη ζωή. 

Αφορούν αυτόν που ψάχνει  να βρει αυτό, που θα τον κάνει να υπερβεί τον εαυτό του. 

Που θα τον κάνει να πετάξει και να δημιουργήσει τον δικό του παράδεισο μέσα στη δουλειά του, στη σχέση του, στο σπίτι του, στην παρέα του.

Που μπορεί όμως, να βρίσκεται η έμπνευση; 

Ποιός ξέρει..... 

Ίσως στον ήλιο που βγαίνει κάθε πρωί. 

Στα όμορφα πόδια και το χαμόγελο μιας αιθέριας ύπαρξης. 

Στο άκουσμα μιας μαγικής μελωδίας. 

Στο γέλιο ενός παιδιού. 

Ίσως και να βρίσκεται πίσω από ένα στίχο.....

Να βρίσκαμε το όνειρό μας, πίσω από έναν στίχο; Ποιός ξέρει;

ΠΗΓΗ : http://chimeres.info/zine/18//

Τι συμβαίνει όμως όταν η Έμπνευση σ'εγκαταλείπει ;
Οι Άνθρωποι του Πνεύματος - Συγγραφείς και Ποιητές - αλλά και οποιοσδήποτε έχει προσπαθήσει να γεμίσει μια λευκή κόλλα χαρτί,με λέξεις που να αφηγούνται μια κατάσταση ή μια ιστορία,γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει "μπλοκάρισμα".
Τι σημαίνει η Μούσα σου να σ'εγκαταλείπει και οι λέξεις να αρνούνται πεισματικά να αποτυπωθούν στο χαρτί...
Αυτό το συναίσθημα,κατάφεραν - θαυμάσια - να αποτυπώσουν οπτικά,τρεις σπουδαστές της Bellecour 3D & Entertainment , οι Tom Gouill, Jeoffrey Lavanche και Mélanie Tournois,σ'ένα καταπληκτικό animation.

Sang d'Encre....Αίμα από Μελάνι....ΕΔΩ

H Book Press ,Με αφορμή την 3η Διεθνή Λογοτεχνική Συνάντηση στο Café Dasein, ζήτησε από τους προσκεκλημένους να απαντήσουν λακωνικά σε μια απλή όσο και αφοπλιστική ερώτηση, η οποία κάθε φορά σκιαγραφεί μια –έστω αδρή– εικόνα του δημιουργού:

«Τι είναι η έμπνευση;».

Νέταλι Μπράουν

«Σπασμένη αντένα σε γκρίζο ουρανό. Τα λόγια και το πρόσωπο της αγαπημένης μου. Προθεσμίες».

Τομ Τσίβερς

«Όλα τα ποιήματά μου αποτυγχάνουν να εκπληρώσουν την έμπνευσή τους. 
Το υλικό μου είναι τα κείμενα, όχι τα όνειρα, δουλεύω με τη λαδωμένη μηχανή της γλώσσας πάνω σε ελαττωματικά οράματα. 
Κοιτάζω εντός και τριγύρω. 
Το ποίημα συστρέφεται στο κενό. 
Η μούσα είναι ένα νεκρό κουκούλι. 
Οι λέξεις βγαίνουν θνησιγενείς, σαν ακατέργαστα ιερογλυφικά».

Γιώργος Χαντζής

«Η έμπνευση δεν είναι ασώματη και δεν χρησιμεύει στους απροπόνητους.
Την έμπνευση μπορεί κάποιος να τη δείξει, αλλά όχι να την αναπαραγάγει.
Οι σύγχρονοι νέοι ποιητές κυριεύονται από τη νοσταλγία της έμπνευσης.
 Η έμπνευση είναι πολιτισμική συνθήκη που λήγει και ανανεώνεται με αλλαγή όρων. 
Ας αποκαλούμε εις το εξής τους ποιητές συγγραφείς, τα ποιήματα κείμενα, την έμπνευση ευφυΐα.
Ας στοχαστούμε κοινοτικά κέρδη και προσωπικές ζημιές.
Για μια έμπνευση, για ένα αδειανό κείμενο».

Ευθύμης Kosemund Σανίδης

«Η ‘‘έμπνευση’’ είναι μια άβουλη σύναψη που οδηγεί στον ορισμό της. 
 Συλλογίζομαι το πλαίσιο που με ώθησε στην έμπνευση αυτών των γραμμών και κατόπιν το πλαίσιο που ώθησε τον ερωτώντα να εμπνευστεί την ερώτηση, καταλήγοντας να ανατρέχω σε έναν δαίδαλο φανταστικών πλαισίων και εμπνεύσεων, μόνο και μόνο για να βρω τον εαυτό μου να περιφέρεται αίολα κάπου ανάμεσα στον Chomsky, που θα αρνούνταν μια απάντηση δέκα γραμμών, και στον Žižek, που απλώς θα έκανε ολοένα και μικρότερα γράμματα για να του φτάσει ο χώρος».

C. Gokcenur

«Η μούσα είναι αυτό που δεν μπορείς να εξηγήσεις. Τη σκεφτόμαστε διαρκώς, αλλά δεν μπορούμε να τη συναντήσουμε, γι’ αυτό τριγυρνάμε στα μέρη που της αρέσει να συχνάζει. 
Ανατρέχουμε σε βιβλία και σε ποιήματα, και ελπίζουμε να βρεθούμε απέναντί της, έστω τυχαία. 
Κι έτσι, την αναζητούμε κάθε φορά σαν να είμαστε χαμένοι στο δάσος, γυρεύοντας ένα ξεχασμένο μικρό ρυάκι. 
Κι αν δεν βρούμε ποτέ τη μούσα, έχουμε τουλάχιστον μάθει να περιπλανιόμαστε στο πυκνό δάσος που την προστατεύει».

Ιβάν Χρίστοβ

«Αυτό που αποκαλούμε έμπνευση δεν είναι τίποτε άλλο από μια άλλη γλώσσα που έχουμε μάθει μέσα από την ανάγνωση. Φυσικά, μπορείς να τη μάθεις μόνο κοιτάζοντας τον κόσμο και τους άλλους, αλλά εγώ προτιμώ να τη γνωρίσω διαβάζοντας. 
Προτιμώ αυτή τη δευτερεύουσα οδό προς το «πραγματικό» – άλλωστε και η ποίηση είναι μια δευτερογενής εμπειρία, αλλά πλουσιότερη, που έχει προικίσει την πρωτογενή αντίληψη με κάποιου είδους ανθρωπισμό. 
Η έμπνευση λοιπόν είναι μόνο μια στιγμή έξω από τον χρόνο, όταν έρχεσαι σε επαφή με τον κόσμο.

Αντέλα Γκρεσεάνου

Είναι κάτι πολύ φευγαλέο, δεν μπορείς να το προβλέψεις, μολονότι διαισθάνεσαι την έλευσή του. 
Τις περισσότερες φορές απλώς θέλεις να γράψεις, και γράφεις και οι ιδέες έρχονται γράφοντας. 
Η έμπνευση είναι ένα μείγμα αισθήματος και γνώσης σε ένα έργο εν εξελίξει.

Λίνα Θεοδώρου

Οι αφετηριακές ιδέες είναι άγνωστης σύστασης και προέλευσης. Από την επίδοξη δημιουργό απαιτούνται οξυδέρκεια και συγκρότηση για να καταφέρει το πιο δύσκολο από όλα: να συντάξει το ερώτημα, το οποίο κατόπιν θα περάσει από μια εξεταστική επιτροπή Πάνσοφων Μουσών. 
Εάν τελικά εγκριθεί, τότε η απάντηση προκύπτει σαν μια «Φαεινή Ιδέα». 
Πολλές φορές όμως η απάντηση διασκορπίζεται και απαιτείται κοπιαστική διαδικασία για να περισυλλεχθεί.
 Μια φράση σε μια εφημερίδα, μια προφητική εικόνα, ένας ήχος... συνθέτουν μια αλληλουχία «συναντήσεων», που συχνά επιτρέπουν την ολοκλήρωση του έργου.

Γιάννα Μπούκοβα

Δύσκολα βρίσκω την έμπνευση για να γράψω για την έμπνευση. 
Καταλήγω λοιπόν να ομολογήσω τη δυσφορία που μου προκαλεί αυτή η λέξη, κάτι σαν έντονη αμηχανία που συνορεύει με τον φόβο («δεν ξέρω από πού μου ήρθε», «δεν γνωρίζω ποιος μίλησε μέσα μου»). 
Οπωσδήποτε, είναι κάτι απρόβλεπτο. 
Για μένα είναι η μεταφυσική στον κόσμο που μας χτυπάει στον ώμο, για να μας δηλώσει την παρουσία της, ή μας βγάζει τη γλώσσα για τους ίδιους λόγους. 
 Μια κάποια λύση είναι απλώς να δουλεύει κανείς και να ελπίζει.

Φοίβη Γιαννίση

Η έμπνευση είναι η σωματική έγερση της μνήμης. 
Είναι Το Αλλού Μέσα στο Τώρα. 
Γι’ αυτό οι Μούσες (αν υπάρχουν) είναι της Μνημοσύνης κόρες.

Κατερίνα Ηλιοπούλου

Αντιλαμβάνομαι την έμπνευση ως ένα είδος συνομιλίας.
 Κάτι προσπαθεί να μου μιλήσει κι εγώ να του απαντήσω, έτσι συχνά βρίσκω ότι η ποίηση είναι μια άσκηση ακοής. Χρειάζεται προσήλωση σε αυτό που μπορεί να μην είναι ακόμα γλώσσα, αλλά κίνηση, ρυθμός, τόνος. 
Η πρώτη δόνηση είναι απρόβλεπτη ή τυχαία, αλλά προϋποθέτει να είναι κανείς ενεργός για να την αναζητήσει και να την αναγνωρίσει. 
Από εκεί και πέρα η ποίηση συμβαίνει μέσα στο γράψιμο. 
Δημιουργείς με τις λέξεις σου έναν τόπο όπου οι λέξεις μπορούν να έρχονται ξανά και ξανά.

Θοδωρής Χιώτης

1) Η έμ:πνευση 

(μπορεί να) είναι μια συν:αρμογή από (ανύπαρκτους) μη(τεχνο)χανισμού(λογίε)ς οι οποίοι επι:χειρούν να σταματήσουν την α - κατάσχετη αιμορραγία τ(ης)ου πραγματικ(ότητας)ού.
 Η (Αυτοματο.ποιημένη) Αλίκη του Λιούις Κάρρ(Τζεφ//Ν)ο(υν)λ και η Μετα.μόρφωση του Κά(νύμ)φ(η)κα είναι ίσως τα πιο τρανταχτά παρα:δείγματα αυτής της λειτουργίας της έμ:πνευσης. 
2) Έμ:πνευση μπορεί//είναι σίγουρο// να//ότι (εγ)γράφεται και με τύπους ανώτερων μαθηματικών: (ή με 140 χαρακτήρες). 
3) Δεν υπ:άρχει έμ:πνευση· υπ:άρχει η ανα:τροφο.δοτική λειτουργία της γλώσσας η οποία εν:τοπίζει και νοηματο:δοτεί τις δια:δικασίες οι οποίες ενεργοποιούν την απτή πρ(πλ)αγμ(ασμ)ατικότητα: η εν.διά:μεση μυθο:πλασία ανά:μεσα στον εαυτ(ποι)ό(ς;) και τον κόσμο.
 Έμ:πνευση είναι ένας φασματο.γράφος δομών και λέξεων της δια:δικασίας εγγραφής και επαν:εγ(δια)γραφής τ(ης)ου πραγματικ(ότητας)ού. 
4) Έμ:πνευση είναι η στιγμή όπου παύει ο εαυτ(ποι)ός(;) σου να είναι το πιο σύνθετο και φαντασιακά φο(+)ρτισμένο σύμβο(-)λο του εγκεφάλου σου. 
5) Δεν υπ:άρχει έμ:πνευση, μόνο η δραστική αυξο(+).μείω(-)ση της πυκνότητας τ(ης)ου πραγματικ(ότητας)ού.

Γιάννης Ισιδώρου

Ο Ωκεανός της έμπνευσης. 
Η έμπνευση είναι ένας εύφορος αγρός. 
Ο λαβύρινθος της έμπνευσης. Χρυσωρυχείο ή μήπως όχι; 
Όχι, χρυσωρυχείο καλύτερα. 
Ας μη συνδέσουμε την έμπνευση με το κέρδος. 
Η έμπνευση και οι ιδέες. 
Ιδέες, Έμπνευση, Τέχνη, Ποίηση.
 Έμπνευση είναι τα μάτια του αγαπημένου δίπλα μας. 
Αυτή η έμπνευση μετουσιώθηκε σε ένα μυθιστόρημα. 
Αφήστε να σας δώσουμε λίγη έμπνευση. 
 Σκάνδαλα, η μεγαλύτερη έμπνευση για τον χώρο του θεάματος.
 Έμπνευση από την Τραγωδία. 
Η έμπνευση έχει υγρή μορφή.
 Όταν υπάρχει έμπνευση...

ΠΗΓΗ :http://www.bookpress.gr/multipress/teleutaia-nea/

  Γιατί Όλα στη Ζωή,είναι Κινούμενα και 

                 Περιστρεφόμενα.....

                Ποτέ Μόνιμα..... !!!