Υπάρχουν διαδρομές που σε χωρίζουν στα δυο...
Φεύγεις μα σπας τους κρίκους κι αφήνεις πίσω την άγκυρα σου...
Σκορπίζεις την ανάσα σου κι αφήνεις πίσω σου την ποιο ζεστή...
Κρύβεις τους χτύπους της Καρδίας σου στο ποιο ψηλό καμπαναριό...
Να φθάνουν μακριά για να θυμίζουν πως δεν έφυγες...
Κι ότι δεν παύουν να χτυπούν για Σένα...
Αφήνεις την λάμψη σου ψηλά στον ήλιο για να ζεσταίνει τα κύτταρα Σου...
Σκορπίζεις τα λόγια σου στην θάλασσα...
Για να επιπλέουν στο γαλάζιο της και να σου ψιθυρίζουν...
Ένα δάκρυ στην ρίζα του ποιο μικρού δένδρου...
Να μεγαλώνει απ' αυτό και να σε δροσίζει...
Αφήνεις την ψυχή σου λεύτερη...
Σαν Αετός να διασχίζει τον ουρανό Σου και να θωρεί τις ανάγκες σου...
Να φροντίζει τις επιθυμίες Σου...
Να προστατεύει τις αδυναμίες Σου...
Να είναι κοντά Σου....
Ψυχή μου...
|
Σάββατο 10 Μαΐου 2014
ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΨΥΧΗΣ.....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου