Χορός Ζωής Αέναος.....

 " Όλα στη ζωή είναι χορός....

 Ό,τι συμβαίνει σε αυτό τον κόσμο, στη φύση, είναι χορός.

 Ένας αέναος, μαγικός χορός.... ευτυχία....ίσως....

 Ο χορός είναι ικανός να εκφράσει ένα σωρό συναισθήματα.

 Όλα !!!

 Τελικά ο χορός μπορεί να εκφράσει μια ολόκληρη ζωή....

 Από την αρχή μέχρι το τέλος της.....

 Η ζωή είναι χορός και δεν έχει πάντα σημασία σε ποια θέση βρισκόμαστε αρκεί να μην σταματάμε να χορεύουμε.

Ούτε άλλωστε έχει σημασία αν θα μπούμε στο χορό μόνοι ή με παρτενέρ......"

                                                                                  

 Έλλη Λινάρδου

Χορός Ζωής Αέναος...

 

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ :

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ( 6 Μαρτίου 1927 – 17 Απριλίου 2014) ήταν σπουδαίος Κολομβιανός συγγραφέας, βραβευμένος με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας,το 1982 . Θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του λογοτεχνικού ρεύματος του «μαγικού ρεαλισμού» και ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Ισπανόφωνης λογοτεχνίας.
Με βάση το σκεπτικό της απόφασης, ο Μάρκες τιμήθηκε με το βραβείο «για τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του, στα οποία το φανταστικό και το πραγματικό συνδυάζονται σε έναν πλούσιο κόσμο φαντασίας, αντανακλώντας τη ζωή και τις συγκρούσεις μιας ηπείρου» .

Στις 29 Μαΐου του 2000, φήμες για την άσχημη κατάσταση της υγείας (καρκίνος στους λεμφαδένες) του νομπελίστα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, επιβεβαιώνονται όταν ένα ποίημα του συγγραφέα δημοσιεύεται στην Περουβιανή εφημερίδα La Republica.
To ποίημα έχει τίτλο «La Marioneta» και ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, ένα αποχαιρετιστήριο ποίημα που ο Μάρκες είχε γράψει και το είχε στείλει στους στενότερους φίλους του, λόγω της επιδείνωσης της κατάστασής του.
Το ποίημα καθώς και η είδηση της επιδείνωσης της υγείας του εξαπλώθηκαν γρήγορα. Στις 30 Μαΐου το ποίημα δημοσιεύεται σε όλες τις εφημερίδες του Μεξικού.
Η La Cronica κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο «Ο Gabriel Garcia Marques τραγουδά για τη ζωή» .
Το ποίημα αναμεταδίδεται από όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και γρήγορα εξαπλώνεται μεταφρασμένο σε όλο τον κόσμο μέσω διαδικτύου.
Όσοι το διάβασαν ένιωσαν βαθιά συγκινημένοι από το τελευταίο μήνυμα του συγγραφέα.
«La marioneta»
«Το μόνο που θα μπορούσε να με σκοτώσει, είναι ότι κάποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως είμαι ικανός να γράψω κάτι τόσο κακόγουστο» ήταν η άμεση αντίδραση του Μάρκες.
Δημιουργός αυτού του ποιήματος αποδείχτηκε ότι ήταν ο Τζονι Γουέλς, γνωστός εγγαστρίμυθος στο Μεξικό και το είχε γράψει για την μαριονέτα του Mofles.
O Γουέλς παραδέχτηκε δημοσίως πως το ποίημα είναι δικό του και ότι αισθάνεται πικραμένος διότι, ενώ γνωρίζει πως δεν είναι καλός ποιητής, το ποίημά του δημοσιεύτηκε αλλά με το όνομα κάποιου άλλου.
Μετά από αυτό, ο Μάρκες επισκέφθηκε τον Γουέλς στο Μεξικό και του ζήτησε συγνώμη που αποκάλεσε το γραπτό του «κακόγουστο».

Φωτογραφήθηκαν μαζί και την επόμενη ημέρα το θέμα είχε γίνει πρωτοσέλιδο.
πηγή: http://ithaque.gr/la-marioneta/

Δεκατέσσερα χρόνια μετά κι ενώ έχουν περάσει λίγες μόνο ημέρες,από τη στιγμή που ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες,μετέβη στη σφαίρα των Αθανάτων,το ποίημα του Τζόνι Γουέλς,εξακολουθεί να κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο,ως " Η Αποχαιρετιστήρια Επιστολή " του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.....

You are here : Ithaque » Videos, Ανθολόγιο, Άρθρα, Ποίηση » Η Mαριονέτα Η Mαριονέτα Posted On Δευτέρα, 30 Μάι 2011 By Circe. Under Videos, Ανθολόγιο, Άρθρα, Ποίηση Tags: Gabriel García Márquez, Johnny Welch, La marioneta, Mαριονέτα, Rene Aubry Στις 29 Μαΐου του 2000, φήμες για την άσχημη κατάσταση της υγείας του νομπελίστα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, επιβεβαιώνονται όταν ένα ποίημα του συγγραφέα δημοσιεύεται στην Περουβιανή εφημερίδα La Republica. To ποίημα έχει τίτλο «La Marioneta» και ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, ένα αποχαιρετιστήριο ποίημα που ο Μάρκες είχε γράψει και το είχε στείλει στους στενότερους φίλους του, λόγω της επιδείνωσης της κατάστασής του. Το ποίημα καθώς και η είδηση της επιδείνωσης της υγείας του εξαπλώθηκαν γρήγορα. Στις 30 Μαΐου το ποίημα δημοσιέυεται σε όλες τις εφημερίδες του Μεξικού. Η La Cronica κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο «Ο Gabriel Garcia Marques τραγουδά για τη ζωή» . Το ποίημα αναμεταδίδεται από όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και γρήγορα εξαπλώνεται μεταφρασμένο σε όλο τον κόσμο μέσω διαδικτύου. Όσοι το διάβασαν ένιωσαν βαθιά συγκινημένοι από το τελευταίο μήνυμα του συγγραφέα. «La marioneta» «Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα! Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…. Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω. Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.» «Το μόνο που θα μπορούσε να με σκοτώσει, είναι ότι κάποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως είμαι ικανός να γράψω κάτι τόσο κακόγουστο» ήταν η άμεση αντίδραση του Μάρκες. Δημιουργός αυτού του ποιήματος αποδείχτηκε ότι ήταν ο Τζονι Γουέλς, γνωστός εγγαστρίμυθος στο Μεξικό και το είχε γράψει για την μαριονέτα του Mofles. O Γουέλς παραδέχτηκε δημοσίως πως το ποίημα είναι δικό του και ότι αισθάνεται πικραμένος διότι, ενώ γνωρίζει πως δεν είναι καλός ποιητής, το ποίημά του δημοσιεύτηκε αλλά με το όνομα κάποιου άλλου. Μετά από αυτό, ο Μάρκες επισκέφθηκε τον Γουέλς στο Μεξικό και του ζήτησε συγνώμη που αποκάλεσε το γραπτό του «κακόγουστο». Την επόμενη μέρα, η φωτογραφία αυτής της συνάντησης είχε γίνει πρωτοσέλιδο. Gabriel Garcia Marques-Johnny Welch Έντεκα χρόνια μετά, ο Μάρκες βρίσκεται ακόμα μαζί μας παρά τα όσα γράφτηκαν τότε και το ποίημα του Τζόνι Γουέλς, εξακολουθεί να μεταφέρεται από οθόνη σε οθόνη μεταξύ των χρηστών του διαδικτύου σαν η «αποχαιρετιστήρια επιστολή» του Μάρκες.

Διαβάστε περισσότερα στο: http://ithaque.gr/la-marioneta/ | Ithaque

You are here : Ithaque » Videos, Ανθολόγιο, Άρθρα, Ποίηση » Η Mαριονέτα Η Mαριονέτα Posted On Δευτέρα, 30 Μάι 2011 By Circe. Under Videos, Ανθολόγιο, Άρθρα, Ποίηση Tags: Gabriel García Márquez, Johnny Welch, La marioneta, Mαριονέτα, Rene Aubry Στις 29 Μαΐου του 2000, φήμες για την άσχημη κατάσταση της υγείας του νομπελίστα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, επιβεβαιώνονται όταν ένα ποίημα του συγγραφέα δημοσιεύεται στην Περουβιανή εφημερίδα La Republica. To ποίημα έχει τίτλο «La Marioneta» και ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, ένα αποχαιρετιστήριο ποίημα που ο Μάρκες είχε γράψει και το είχε στείλει στους στενότερους φίλους του, λόγω της επιδείνωσης της κατάστασής του. Το ποίημα καθώς και η είδηση της επιδείνωσης της υγείας του εξαπλώθηκαν γρήγορα. Στις 30 Μαΐου το ποίημα δημοσιέυεται σε όλες τις εφημερίδες του Μεξικού. Η La Cronica κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο «Ο Gabriel Garcia Marques τραγουδά για τη ζωή» . Το ποίημα αναμεταδίδεται από όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και γρήγορα εξαπλώνεται μεταφρασμένο σε όλο τον κόσμο μέσω διαδικτύου. Όσοι το διάβασαν ένιωσαν βαθιά συγκινημένοι από το τελευταίο μήνυμα του συγγραφέα. «La marioneta» «Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα! Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…. Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω. Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.» «Το μόνο που θα μπορούσε να με σκοτώσει, είναι ότι κάποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως είμαι ικανός να γράψω κάτι τόσο κακόγουστο» ήταν η άμεση αντίδραση του Μάρκες. Δημιουργός αυτού του ποιήματος αποδείχτηκε ότι ήταν ο Τζονι Γουέλς, γνωστός εγγαστρίμυθος στο Μεξικό και το είχε γράψει για την μαριονέτα του Mofles. O Γουέλς παραδέχτηκε δημοσίως πως το ποίημα είναι δικό του και ότι αισθάνεται πικραμένος διότι, ενώ γνωρίζει πως δεν είναι καλός ποιητής, το ποίημά του δημοσιεύτηκε αλλά με το όνομα κάποιου άλλου. Μετά από αυτό, ο Μάρκες επισκέφθηκε τον Γουέλς στο Μεξικό και του ζήτησε συγνώμη που αποκάλεσε το γραπτό του «κακόγουστο». Την επόμενη μέρα, η φωτογραφία αυτής της συνάντησης είχε γίνει πρωτοσέλιδο. Gabriel Garcia Marques-Johnny Welch Έντεκα χρόνια μετά, ο Μάρκες βρίσκεται ακόμα μαζί μας παρά τα όσα γράφτηκαν τότε και το ποίημα του Τζόνι Γουέλς, εξακολουθεί να μεταφέρεται από οθόνη σε οθόνη μεταξύ των χρηστών του διαδικτύου σαν η «αποχαιρετιστήρια επιστολή» του Μάρκες.

Διαβάστε περισσότερα στο: http://ithaque.gr/la-marioneta/ | Ithaque