DollFace ...

Η μέση γυναίκα προτιμά την ομορφιά από το μυαλό, γιατί ο μέσος άντρας βλέπει καλύτερα απ' ότι σκέφτεται...

Ανέκδηλος

Η Ομορφιά αυτό το υπέρτατο αγαθό στο οποίο γίνεται αναφορά σαν σε κάτι που είναι πάντα πάνω κι έξω απ' τα κανονικά και τα τετριμμένα, μοιάζει εξ' ορισμού να μας αφήνει απ' έξω. Εμάς, τους καθημερινούς, κοινούς ανθρώπους, που αν μας ρωτήσουν μπορεί να περιγράψουμε την εμφάνιση μας με ένα σύντομο και αμείλικτο «όχι εντελώς χάλια» με τις όχι και τόσο τέλειες αναλογίες, με τα παραπανίσια κιλά ή τις ανύπαρκτες καμπύλες, τη στραβή μύτη, τα μαλλιά-πράσα, τις παχουλές γάμπες, τα πεταχτά δόντια, τα κοντά πόδια, την πλαδαρή κοιλιά, τα σημάδια στο δέρμα και ότι τελοσπάντων κουσούρι κουβαλάει η καθεμία και ο καθένας.
Πράγματι, όλα αυτά ηχούν τόσο άσχημα, σχεδόν σαν βρισιές, ειδικά σε σύγκριση με το πόσο ποιητικά ηχούν τα «αντίθετα» τους, οι εκφράσεις δηλαδή που περιγράφουν την εικόνα ενός «ιδανικά όμορφου» ανθρώπου: οι χυμώδεις καμπύλες, η κλασσική μύτη, τα μεταξένια μαλλιά, οι χυτές γάμπες, το αστραφτερό χαμόγελο, το πορσελάνινο δέρμα ...

Αν το σκεφτεί κανείς καλά, τα πρότυπα ομορφιάς δεν είναι απλώς κάτι που μια βιομηχανία ομορφιάς καθορίζει και από τα οποία εμείς παθητικά και άθελα μας επηρεαζόμαστε,αλλά κάτι που εμείς οι ίδιοι έχουμε ενστερνιστεί, αφομοιώσει και που συντηρούμε –παραδόξως- σε πείσμα πολύ συχνά της ίδιας της προσωπικής μας ευτυχίας.
Αυτό μοιάζουν τουλάχιστον να λένε οι χιλιάδες γυναίκες που τριγυρνούν καθημερινά ανικανοποίητες και απογοητευμένες από την εμφάνιση τους, το σώμα τους, το βάρος τους, την ηλικία τους.
Πράγματι, τα πρότυπα ομορφιάς καταρχήν πατούν γερά πάνω στο βασικό ένστικτο που ο Δαρβίνος ονόμασε σεξουαλική επιλογή.
Δεδομένου μάλιστα ότι στη σημερινή μεταβιομηχανική εποχή η οικονομική κατάσταση και το κοινωνικό status αποτελούν ίσως μεγαλύτερη εγγύηση για ευημερία, ακόμη και καλή υγεία από την εύρωστη εμφάνιση, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε την τεράστια δύναμη των media στην διαμόρφωση προτύπων ελκυστικότητας.
 Ό,τι και όποιος εμφανίζεται συχνά στην τηλεόραση, στον τύπο, στις διαφημίσεις απολαμβάνει ψηλό κοινωνικό status και άρα μπορεί δυνάμει να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο και να δημιουργήσει «μόδα».

Αυτή είναι μία μάχη που διεξάγεται συνήθως ερήμην άλλων μαρτύρων.
Το μήνυμα είναι κάτι παραπάνω από σαφές :

 Eφ'όσον ζούμε στην εποχή της αυτοκρατορίας της εμφάνισης,
αν θέλεις να έχεις κοινωνική υπόσταση, 
επαγγελματική επιτυχία, 
ερωτική ανταπόκριση,  
μάθε το μυστικό της ομορφιάς....

DollFace... ΕΔΩ

Φαίνεται ,λοιπόν,πως τα πρότυπα ομορφιάς κι ελκυστικότητας αποκτούν την ισχύ που τους δίνουμε εμείς. 
Πέρα από τα κριτήρια της βιολογικά «σωστής» επιλογής συντρόφου πατούν επίσης σε μεγάλο βαθμό και στον γυναικείο ναρκισσισμό,στη φιλαρέσκεια και το κυνήγι της τελειότητας:
 «όσο δεν είμαι τέλεια δεν αξίζω τίποτα και χρειάζομαι πάντα κάτι να μου υπενθυμίζει το στόχο μου».
Για ποιο λόγο λοιπόν να σταματήσουν οι γυναίκες να διεξάγουν αυτή τη μάχη;
Για ποιο λόγο να «εγκαταλείψουν» τα πρότυπα και να επιδιώξουν να αρκεστούν σ' αυτό που είναι, το μέτριο και ατελές;
Γιατί η προσπάθεια ταύτισης με τα πρότυπα –όταν ξεπερνάει το παιχνίδι «μ' αρέσει πότε-πότε να φτιάχνομαι και να γίνομαι ωραία» και γίνεται καθημερινή αγωνία και προσωπική ματαίωση- δίνει μια στιγμιαία ευχαρίστηση αλλά δεν «τρέφει» ουσιαστικά.
 Καθησυχάζει και ηρεμεί για λίγο αλλά αυξάνει το γενικό επίπεδο άγχους.
 Δημιουργεί μια αίσθηση του ανήκειν και της συναισθηματικής πληρότητας ενώ στην πραγματικότητα απλά τα υποκαθιστά.

Εγκαταλείποντας την ιδέα της «ιδανικής εμφάνισης» αφήνουμε πίσω κάτι που μισήσαμε αλλά και αγαπήσαμε πολύ. 
Παρόλα αυτά η προσπάθεια αυτή είναι ο μόνος τρόπος να αποδεχτούμε τον Εαυτό μας, να ανακαλύψουμε την ομορφιά του και να ζήσουμε πιο ειρηνικά μαζί του...

Λουίζα Βογιατζή - Ψυχολόγος

Πηγή : vita.gr